LOGOTERAPIA stawia u swoich podstaw odpowiedzialność człowieka za swoje życie. Naczelne miejsce w ramach terapii zajmuje poszukiwanie i budowanie indywidualnego sensu życia i systemu wyznawanych wartości. Podstawowa formą logoterapii w Naszym Domu jest opieka duszpasterska.
Na terenie placówki znajduje się kaplica a ksiądz kapelan sprawuje stałą posługę duszpasterską. Każdy dzień w naszym Domu rozpoczyna melodia pieśni „Kiedy ranne wstają zorze”. Łagodnie budząc ze snu, przyzywa ona do kontynuowania działalności życiowej w duchu chrześcijańskiej wiary i miłości. Istotną wartość terapeutyczną ma wspólna modlitwa poranna prowadzona w oddziale z demencja starczą, która integruje i niweluje niekorzystne napięcia emocjonalne. Ośrodkiem życia duchowego w naszym domu jest kaplica. W niej mieszkańcy przystępują do sakramentów, gromadzą się na codziennej Eucharystii i nabożeństwach oraz na indywidualnej modlitwie. Kaplica jest też miejscem integracji środowiskowej. Pensjonariusze wspólnie z mieszkańcami wsi Psarskie biorą udział w celebracjach liturgicznych z okazji świat i uroczystości kościelnych. W nabożeństwach i spotkaniach biorą tez udział członkowie zaprzyjaźnionych grup duszpasterskich. W każdą środę odprawiana jest uroczysta Msza święta ze szczególnym udziałem osób z demencją starczą. W naszym Domu żywy jest kult św. Ojca Pio. Z inicjatywy przedstawicieli Grupy Modlitwy św. Ojca Pio z parafii Ducha Świętego w Śremie, zgodnie z pragnieniem mieszkańców i pracowników oraz za aprobatą darczyńców, nowa sala rehabilitacyjna otrzymała imię Ojca Pio. Dzień 23 września – liturgicznie wspomnienie Świętego ustanowiono Diem Patrona Rehabilitacji w naszym Domu. W czwartki członkowie Grupy Modlitwy gromadzą się przy relikwiach św. Stygmatyka przywiezionych z San Giovanni Rotondo. Nasza kaplica jest tez małym sanktuarium fatimskim. 13 maja 2007 roku w 90-tą rocznicę objawień fatimskich, przed figurą Matki Bożej Fatimskiej i wizerunkiem Jana Pawła II ks. kapelan Leszek Firlej oddał Dom i jego mieszkańców pod opiekę Bogarodzicy Dziewicy. Modlitewna pamięcią otaczani są również zmarli pensjonariusze placówki. 29 maja 2003 roku została poświęcona i zainstalowana w kaplicy „ Księga Życia” , do której wpisywani są podopieczni i darczyńcy, którzy przekroczyli już próg wieczności. Pensjonariusze biorą liczny udział w modlitwie różańcowej i w ceremoniach pogrzebowych współmieszkańców na miejscowym cmentarzu, jak również poza terenem Śremu. Nasi podopieczni maja więc pełna świadomość duchowego wsparcia wspólnoty nie tylko za życia, ale i po śmierci. Wszystkie wymienione formy kultu i przejawy życia religijnego w naszym Domu maja wspólny cel – pomoc podopiecznym w godnym przeżywaniu cierpienia, dla uświęcenia siebie i bliźnich, przywrócić równowagę ducha i ciała, budować poczucie bezpieczeństwa, płynącego z wiary i zaufania Bogu. Udział pensjonariuszy w życiu religijnym sprzyja też rozwojowi ich osobowości, łagodzi smutek i cierpienie, przeciwdziała osamotnieniu, uczy pozytywnego myślenia i akceptacji aktualnej sytuacji życiowej.
Elementy logoterapii wykorzystują w swojej pracy z podopiecznymi pedagodzy, pracownicy socjalni, rehabilitanci, pielęgniarki i opiekunowie. Wspomagają oni mieszkańców w procesie kształtowania sensu życia, a także w przeżywaniu cierpienia. Dążą do zmiany negatywnych definicji własnej osoby i negatywnego interpretowania kontekstu własnej egzystencji. Motywują podopiecznych do szukania we własnej biografii wartościowych treści życiowych, wspomagają w zaktywizowaniu oraz urzeczywistnianiu indywidualnych talentów i zdolności.
Na terenie placówki znajduje się kaplica a ksiądz kapelan sprawuje stałą posługę duszpasterską. Każdy dzień w naszym Domu rozpoczyna melodia pieśni „Kiedy ranne wstają zorze”. Łagodnie budząc ze snu, przyzywa ona do kontynuowania działalności życiowej w duchu chrześcijańskiej wiary i miłości. Istotną wartość terapeutyczną ma wspólna modlitwa poranna prowadzona w oddziale z demencja starczą, która integruje i niweluje niekorzystne napięcia emocjonalne. Ośrodkiem życia duchowego w naszym domu jest kaplica. W niej mieszkańcy przystępują do sakramentów, gromadzą się na codziennej Eucharystii i nabożeństwach oraz na indywidualnej modlitwie. Kaplica jest też miejscem integracji środowiskowej. Pensjonariusze wspólnie z mieszkańcami wsi Psarskie biorą udział w celebracjach liturgicznych z okazji świat i uroczystości kościelnych. W nabożeństwach i spotkaniach biorą tez udział członkowie zaprzyjaźnionych grup duszpasterskich. W każdą środę odprawiana jest uroczysta Msza święta ze szczególnym udziałem osób z demencją starczą. W naszym Domu żywy jest kult św. Ojca Pio. Z inicjatywy przedstawicieli Grupy Modlitwy św. Ojca Pio z parafii Ducha Świętego w Śremie, zgodnie z pragnieniem mieszkańców i pracowników oraz za aprobatą darczyńców, nowa sala rehabilitacyjna otrzymała imię Ojca Pio. Dzień 23 września – liturgicznie wspomnienie Świętego ustanowiono Diem Patrona Rehabilitacji w naszym Domu. W czwartki członkowie Grupy Modlitwy gromadzą się przy relikwiach św. Stygmatyka przywiezionych z San Giovanni Rotondo. Nasza kaplica jest tez małym sanktuarium fatimskim. 13 maja 2007 roku w 90-tą rocznicę objawień fatimskich, przed figurą Matki Bożej Fatimskiej i wizerunkiem Jana Pawła II ks. kapelan Leszek Firlej oddał Dom i jego mieszkańców pod opiekę Bogarodzicy Dziewicy. Modlitewna pamięcią otaczani są również zmarli pensjonariusze placówki. 29 maja 2003 roku została poświęcona i zainstalowana w kaplicy „ Księga Życia” , do której wpisywani są podopieczni i darczyńcy, którzy przekroczyli już próg wieczności. Pensjonariusze biorą liczny udział w modlitwie różańcowej i w ceremoniach pogrzebowych współmieszkańców na miejscowym cmentarzu, jak również poza terenem Śremu. Nasi podopieczni maja więc pełna świadomość duchowego wsparcia wspólnoty nie tylko za życia, ale i po śmierci. Wszystkie wymienione formy kultu i przejawy życia religijnego w naszym Domu maja wspólny cel – pomoc podopiecznym w godnym przeżywaniu cierpienia, dla uświęcenia siebie i bliźnich, przywrócić równowagę ducha i ciała, budować poczucie bezpieczeństwa, płynącego z wiary i zaufania Bogu. Udział pensjonariuszy w życiu religijnym sprzyja też rozwojowi ich osobowości, łagodzi smutek i cierpienie, przeciwdziała osamotnieniu, uczy pozytywnego myślenia i akceptacji aktualnej sytuacji życiowej.
Elementy logoterapii wykorzystują w swojej pracy z podopiecznymi pedagodzy, pracownicy socjalni, rehabilitanci, pielęgniarki i opiekunowie. Wspomagają oni mieszkańców w procesie kształtowania sensu życia, a także w przeżywaniu cierpienia. Dążą do zmiany negatywnych definicji własnej osoby i negatywnego interpretowania kontekstu własnej egzystencji. Motywują podopiecznych do szukania we własnej biografii wartościowych treści życiowych, wspomagają w zaktywizowaniu oraz urzeczywistnianiu indywidualnych talentów i zdolności.