Pałac, w którym znajduje się siedziba Domu Pomocy Społecznej, został zbudowany na początku XIX w. przez rodzinę Platerów. Około roku 1867 rozbudował go Antoni Raczyński w stylu gotyku angielskiego. Kolejnej przebudowy dokonał Bronisław Grodzicki ok. 1900 r. W późniejszym czasie właścicielami pałacu byli: Antoni von Grave (1903-1906), Cezary Broel Plater (1906-1912), Jan Szołdrski ( 1012-1932), Ewelina Zaleska ( 1932-1939). W czasie trwania II wojny światowej budynek został zajęty przez Niemców a po wojnie został przejęty przez Skarb Państwa. W 1969 r. pałac przeznaczono na Dom Pomocy Społecznej. Ostatnie przebudowy miały miejsce w latach 70 i 80 XX w. w celu poprawienia warunków bytowych jego mieszkańców.
Kalendarium:
17 stycznia 1969 roku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu powierzyło Konstantemu Wojciechowskiemu, z dniem 1 lutego 1969 roku, czynności związane z organizacją i uruchomieniem tutejszego Domu Specjalnego.
W maju 1969 roku Fundacja Sue Ryder wyraziła zgodę na lokalizację pawilonu angielskiego w Psarskim dla 51 osób, który stanowiłby poszerzenie Domu Specjalnego.
17 lipca 1969 roku Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Śremie powołało Państwowy Dom Specjalny dla Przewlekle Chorych w Psarskim
Pierwszym dyrektorem placówki z dniem 1 października 1969 roku został Konstanty Wojciechowski.
23 sierpnia 1971 roku przyjęto pierwszego mieszkańca. Równocześnie kontynuowano budowę pawilonu, którą ukończono w czerwcu 1972 roku.
Uroczyste oddanie do użytku z udziałem Lady Sue Ryder, przedstawicieli władz centralnych, wojewódzkich i powiatowych, odbyło się 31 maja 1973 roku. Łącznie placówkę zamieszkało 140 osób. Miała ona charakter opiekuńczy a pierwszoplanowym zadaniem było zapewnienie mieszkańcom. wyżywienia, odzieży i potrzebnej pielęgnacji.
Kolejne lata owocowały poprawą warunków socjalno-bytowych, wprowadzeniem rehabilitacji medycznej i troską o życie duchowe mieszkańców.
